Wie: Ik heet Annelies
Wat: Ik fotografeer vaak. Ik schrijf soms. Ik denk ook wel eens na. Ik regel shit. Ik maak performances en radio. Ik kwartiermaak Lola Luid. Ik hou van buiten spelen en van dingen niet serieus nemen, mezelf incluis, en ben dan diep verbaasd als andere mensen me ook niet serieus nemen.
Waarom: Ik wil graag verhalen vertellen die anders niet verteld worden, of waarvan ik vind dat ze niet volledig verteld worden, en ook wil ik graag alles begrijpen. En ik wil mensen uit hun comfortzone trekken en zorgen dat ze elkaar ontmoeten en daarmee elkaar beter leren begrijpen. Ik vind de wereld een dieptrieste en hysterisch vrolijke plek tegelijkertijd dus ik weet niet zo goed wat ik anders zou moeten doen dan zo hard mogelijk midden in de regenplassen springen.
Lievelingskleur: GEEL
Inspiratie: Dwalen, ronddwalen en verdwalen.

Welke superpower wil je hebben?
Dat er een knopje in mijn hersenen was dat ik aan en uit kon zetten waarmee ik onzichtbaar werd. En mijn camera ook, zodat ik foto’s kon maken die ik nu niet kan maken omdat ik altijd zichtbaar ben. Ik wil dat omdat ik heel nieuwsgierig ben en altijd boos word van plaatsen waar je niet mag komen. Maar als ik onzichtbaar ben houdt natuurlijk niemand me tegen. Behalve misschien een heel slimme robot.

Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Eergister, toen ik probeerde met een plastic schaaltje een muis te vangen en dat mislukte. Dat weet je natuurlijk vantevoren, dat zoiets mislukt, een muis en een plastic schaaltje, maar ik denk dan dat het toch wel kan. Maar dan rent die muis daar rond, en ik er achteraan, zonder enige vorm van controle over de situatie, en dan kan ik niet meer verzinnen hoe het opgelost moet worden en dan moet ik huilen, en dan vind ik mezelf kinderachtig en moet ik huilen omdat ik kinderachtig ben.

anneliesverhelst.com
rradio.nl